Bir genç arar kendini,
Bomboş, bembeyaz karanlıklar içinde.
Bulmak için kendini harcar durur.
Bir genç arar kendini bulmak için,
Kendini fedadan kaçınmaz.
O genç ağlar durur.
Çocukluktan başlamıştır bu arayış,
Baskılar,düşmanlar ve silahlar arasında
Büyüdükçe kinlenir insanlar arasında,
İnsanlara düşman olur kin dolar içi.
O masum oyuncak silah büyür kendisiyle
Gerçek oluverir,
O artık ne bir çoçuk,nede bir gençtir,
İnsanlıga doğru yönelmiş silahın kendisidir.
Kendini bulmuştur silahta
Erkek olmuştur artık.
Büyük adamdır kendisi,
Sözü dinlenmektedir.
Gün gelir kendisi biter.
Silahındaki mermiler gibi,
Silah yere düşmüştür,
Kendiside bir çamur yığınına,
Sadece bir ses vardır arkasında,
Gözü yaşlı bir anadan,akıp gelir kulağına…
Kayıt Tarihi : 29.1.2007 11:34:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
12 Eylül dönemlerinde manasız cinayetler yüzünden yüreği yaralı aileler özellikle analar ı düşünerek yazmıştım. Ne manasız bir dönemdi. Kardeş kardeşi, arkadaş arkadaşı vuruyor düşmanlık besliyordu. Allah birdaha o dönemleri göstermesin...
![Abdulcelil Güven](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/01/29/genc-silah.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)