Genç İhtiyar Şiiri - Zafer Altuntaş

Bir maça tarlasında
Çiğ kozunun düştüğü
Hatta üşüdüğü
İsimzsizlik parkalı sandukasında

Terzinin keskin ellerinde
Çerilerin sert
Hatta zehirlendiği
Baykuşların çirkin ötüşmelerinde

Gecenin belgelediği
Sabahın gölgelediği
Puslu pusuların
Kar ve zemherinin işkencesinde
Yak bir tedirginlik
Ve katıl tamburanın düşkün dengesine

Sekiz rakamını sev genç ihtiyar
Ölüme yedi kalmış şu saatte
Teknenin balık kokan
Örümcek ağına geceyle dolanan
Altı gün kutsalına
Bir hüdhüd kuşuyla konan
Seher vaktinin beş pare kalmış kasasında
Dört duvarlı
Üç taraflı
İki kanatlı
Tek Rabbe imanlı
Kalmış işte şerden kaçanlar
Yaralı ve ruhundan Ömer yamalı

İşte mevsimler
Düştü tepelerden incecik
Kristal gamzelerle gülümsüyor
Aralık ayının araladığı günlerden
Ve gökten sarkan bedenlerle
Sonbaharın ardından
Üvey bir kış doğuyor

Ve sanma ki üşüyor camdan iliklerim
Ben kabirden kaçabilen her ölüye
Kutsal bir zikir ile
Olmasa da bir ceketim
Saygıyla etimi diker ruhumu iliklerim
Zafer Altuntaş