Kaybettiğim o kadar kan var ki damlalarımı sayamıyor, oluk oluk toprağa bakıyorum. Öyle bir gözden düştüm ki tövbem bu yüzdendir aşka.
Şimdi bir tık yükselttim sesimi hayata karşı. İçimi parçalayan isminin telaffuzunda zorlanmıyor değilim. Seni düşünürken çekilen kanım ve geçmişin acısı var cismim de kaybolan.
Başka kim kaldı?
Kimin selamını aldım da, bu kadar mayhoş bakıyorum hayata? Her şeyin bir sebebi olur derken yazmanın bahşettiği güzelliği görmeyecek kadar fakirdim eskiden. Eskiden her şey yeniydi. En güzel geleceğimin en eski şiiri selam olsun sana.
Zülfü kimi ayağın koymaz öpem nigârum
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
Devamını Oku
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum