Genç Adam Şiiri - Furkan Enes Abça

İstikâmeti meçhûl hâlde yürüyor,
Yol kenarında başıboş hem de bir genç.
İstemsizce ayaklarına uyuyor.
Aslâ göstermiyor hiçbir şeye direnç.

Kaybetmediği sâdece bir şey kalmış,
Dostundan dahî az sevdiği bu canı.
Her seferinde câhil birine kanmış,
Kimse dememiş önce kendini tanı.

Uzayıp giden upuzunca bir hiçin
İçinde saklanmış varlığı arıyor.
Yalnızca birkaç nâfile uğraş için,
Güzelim gençliğini hebâ ediyor.

Azrâiline bile vermiyor hiç ey.
Yürüyor belki ama bitmiyor yollar.
Doğduğundan beri kaçtığı lânet şey,
Ömrünü tüketen bu insâfsız yıllar.

İçine çektiği o gâipten koku,
Çocukluğundan kopan bir parça resmen.
Henüz attığında anlamıştı oku,
O eski hâlinden eser yoktu hâlen.

Kaybolmuş muydu buralarda genç adam?
Acabâ ki, burası orası mıydı?
İçini kemiren bu acâyip evhâm,
Buram buram yanan çam çırası mıydı?

Elâlem neler derdi ki arkasından?
Nasıl olsa burada bir yabancıydı.
Gerçekleri silemiyordu aklından,
Çünkü o, yalnız kendini kandırmaktan
Başka halta yaramayan yalancıydı.