Gemileri Yaktım Şiiri - Selim Akman

Büklümlü ırmaklarını geçerken,
Çamurlu yamaçlarında iz sürdüm,
Sağnak yağmurunda ıslanırken,
Durgunlaştım,sessizleştim,hüzünlendim,
Olmadı olamadı,gemileri yaktım,

Gönül ülkesine trenler kaldırdım,
Vapurları şehri aşk saraylarından,
Kaç bin mil uzaklıklara yolladım sa,
Islığını çalarak,dalıp çıkarak uzaklaştın,
Dönüşün gerçekleşmeyince gemileri yaktım...

Yanardağın en alası senin puslu kalbinde gizli,
Beyaza kara dedin,Ben derinliğine demir attım,
Baktım deniz güzeli,balıkçı ağına takılmamış,
Mutlulukların boynu bükük havası inik kalmış,
O gün bugündür ben gemileri yaktım...

Bağırıp çağırırken zaaflıklarımıza yenildim,
Gökteki kuşlar gibi,özgür hür uçsun istedim,
Benim gözümle baksın,ne varsa dünyayı turlasın,
Olmadı olamadı,sığ sularda kaptan iz sürerken,
Ogün bugündür ben gemileri çoktan yaktım....

Hıçkırık sesim oradan duyulur mu bilmem,
Murada kavuşmayan,ilerde anlatır mı sormam,
İçimdeki yangının büyüklüğü iki yaralı bir ölü,
Ne itfaiye aracı ne ambulans yok görünürü,
Gözüme perde inerken ben çoktan gemileri yaktım...

Varılacak hedefi hangimiz görebiliyoruz,
Tetiği çekilmişse önüne kim engel olabiliyor,
Korkunç sarsıntısı derinliklerden geliyorsa,
Şu saatten sonra sızlan sanda çaba boşa,
Ne kadar tutsak olsam da nafile,gemileri yaktım...

Yemsiz avladım bütün balıkları,
Alına moruna baktım da ne oldu,
Kızılına boyadım mavi gökyüzünü,
Şair hane dilinden konuşsan ne yazar,
İnce ruhuma inemedik ten sonra ben,
Bir başıma olanca hırsımla gemileri yaktım.
[email protected]