S. Gemileri yakmak Şiiri - Enver Ertürk

Ah be Tarık..
Neden yaptın,
insanlara..
Gemileri yakmak deyimini,
neden öğrettin, neden anlattın.?

Bilinmeseydi,
herkes bazı gemileri ateşlemeseydi..,
Bir çok ayrılık,
yaşanan yığınla dargınlık..
Bir çok harp,
tarihlere geçen geçmeyen
binlerce darp.

Hep senin..
Endülüs'ü fethettiğin
o sefere giderken,
İspanya sahillerinde, askerine..
Buradan dönüş yok ona göre
deyip gemileri yakman..,
Ya zafer, ya şehadet
ya da yenilip esareti göze alman..
Bu kararlılıkla başlayan sefer,
ve sonucunda zafer.

Emrindekilerinin cümlesi,
sonuna kadar sana inanmış.
Gönüllü köle, sana bağlanmış.

Kazanılan zafer, kazanılan yeni vatan.
Ve kör taassup ortasında Endülüs'te yaşanan..,
Çağlar ötesi uygarlık,
engizisyona karşı insanlık.

Yüzyıllar süren saltanat,
sonra bir rehavet.
Tüm bedeni saran atalet,
ve Endülüs'te yaşanan binlerce cinayet.

Son nesil şaşkın çaresiz.
Liderleri yok, öksüz yetim kimsesiz.
Ricat sağlayacak gemiler,
asırlar önce yakılmış.
Binecekleri taşıt yetersiz,
çünkü yakılanlar yerine yenileri yapılmamış.
Yayan yapıldak gidebilecekleri vatan yok,
sığınabilecekleri liman belirsiz.
Hayatta kalabilenlere iki yol,
ya öl.., Ya emredilen gibi ol.
Egemenin güçsüze
geçmişte ya da günümüzde,
verdiği emir hep bu..
Ol.., Ölünceye kadar ol..
Benim istediğim gibi,
benim istediğim kadar,
benim istediğim şekilde ol.., Sonunda öl.
Benim buyruklarımı yapmakta serbestsin.
Böyle bir demokratik anlayışta,
eh.. Bireysin.
Yoksa ne olduğu belli olmayan,
belki kitle imha silahı yapmaya uğraşan
teröristsin..
Ölümü hak eden canisin.

Senin hakların mı.?
Değirmende o dediğin.
Doğumundan beri yediğin
az biraz tükettiğin şeyler var ya..
İşte biz daha eşitlere..,
Bunların diyetidir ödediklerin.