Gemileri Yakmak Gerekirse Yakacaksın!

Hep ben verdim, verdim verdim alAmadım
Hep ben dinledim, dinledim dinledim dinlenEmedim
Hep ben taşıdım, taşıdım taşıdım, taşınamAdım
Hep ben düşündüm, düşündüm düşündüm, düşünülEmedim.
Hep ben korudum, korudum korudum kollanılAmadım.

Senden gidenlerle sana gelenlerin karşılaştırmasını yapacaksın,
Öyle ya karşılaştırma yapmak gerektiğinde karşılaştıracaksın.
Hayatın T cetvelini, borçlusunu alacaklısını kaydedeceksin,
mizanını çıkarıp aklı selimle, bilançoya vuracaksın.

Bu arada;
Alıp alıp verdim içimde,
Acı verse, bulgurlar öğüttüm midemde,
değirmen taşları gezdirdim yüreğimde.

T cetvelini çizmesine çizmiştim ama yevmiye kaydı tek sutunlu işlenmezdi ki. Yine de devam edeyim dedim. İnadına devam ettim belki.
Hatta inadına kar zarar bilançosunu dahi çıkardım
Ne kar-zarar cetveliydi ama.
Bir tarafın listesi tepe-basa,
bir tarafın liste başlığı yokluğuyla kalmış bir başıyla ortada.

Öyle de bütün bunların ardından, demir alma vakti gelmişse bu çevreden veya bu mekandan, alıp başını gitmeli ne ses gelirse gelsin sağdan soldan.

Öyle ya, tebdil-i mekanda ferahlık varsa değiştireceksin belki ama bu da verilenler hanesine yazışmış yeni bir satır eklemek değil mi hayatımızdan.

Öyle de olsa, böyle de olsa yeni bir pencere açmak gerekmez mi?
Demir alma vakti gelmeden hayattan,
Gemileri yakma kararı vermek gerek, geç kalmadan ömürlük hesaptan.

Artık yeni başlangıçlar yapmak gerek.
Yeni bir pencereden bakmak gerek.
İçimizde taşlaşan ukdeleri patlatmak gerek.
Hayattan demir alacağımıza,
yokluğa açılan gemileri yakmak gerek.
Açılan her yeni kapının keyfini çıkartmak gerek.
Olmazlıklarımızın bendini aşmak gerek.
Yeni penceremiz varken,
yaktığımız gemilerin
dumanına bakmak gerek.

ahmed emin fidan
31/10/2010 | balıkesir