yalnızlığın en zengini1957
ben deyip ben bilenler vardı
herşeyi kendine sanıp yutan
yılları hesaba katmadan gün
gün yaşadı kuş gibi hergün
daldan dala sevdadan sevdaya
yalanlarına sarıp sarmaladığı
bir yürekle gecelerin efendisi
bitmez sandığı saltanatları
taşıdı durdu akşamdan sabaha
biz demeyi ögrenmeden yalnız
düştü sonunda akşama doğru
hazırladığı karanlıkların seferlerine
onun bilet aldığı siyah bir gemi
yalnızlar rıhtımında her akşam
karanlıklara giden gemiler gördüm
hiç ışığı olmayanların bindiği
vedalaşmadan el sallanmadan
kara dumanlar salarak ayrılan
bir dost kazanmayı düşünmeyen
çaresizler için kara kara gemiler
Kayıt Tarihi : 3.10.2009 22:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!