Gemiler Şiiri - Günay Kahraman

İçimde batan gemiler dolu
Kimileride karaya vurmuş
Kimileri param parça dört bir yana dağılmış
Fırtına dinmiyor
Hava karanlık,hava soğuk
Gökte şimşekler
Umutlarım deryaya düştü
Sele kapıldı yediverenim
Yüreğimden kan yağıyor gönül bahçeme
Hüzün can kardeş
Son gemiydi dalgalarla boğuşan
Umut dinginlik, belki küçük bir liman
Dümen fırıl dümen oynak
Yağmur yağıyor tuzlu
Meleklerin gözyaşı
Anaların teri
Yaşam telaşı
Yüreğim batmış gemilerin tutsağı