Gemici Şiiri - Yüksel Nimet Apel

Birazdan kalkacak bu gemi
onu da alıp götüreceğim
ama bir türlü evet

evet demiyor anne

ne dersin
istersen kal
kal mı diyeyim
bana bir akıl ver anne

yeter mi hayalleriniz bana
çekilmez olur sizsiz gurbet

kalbimin yarısı ona
yarısı sana desem gücenir misin

hem sen bana hiç gitme
kal
kal demedin
demedin anne
oysa gitme diyor

senin o kutsal vücut dilin
gidiyor anne bak gidiyor oğlun
senin kıymetlin sevgilin
bak işte sonunda gidiyor oğlun

yemin ettim
karun kadar zengin
olmadan geri dönmeyeceğim
Birazdan kalkacak bu gemi

zaten
bu küçük kasabanın kaderidir erkeklerinin
anneler oğullarını ya savaşa
ya gönderirler gurbete

tamam anne sıkı giyinirim
soğuktur oralar
sahip çıkarım kendime
oralarda kimsem yok ya

değil mi anne
gurbet ellerde
ya bir iş gelirse başıma

anne merak etme
ya sevdiğim anne
ya o

gelmek istemiyor benimle
artık dönmem kolay kolay

sevgilim önce Allah'a
sonra sana emanet
ekmek parası
hem de bir yara ki
gönül yarası

yakıcı olacak çok yakıcı bu gidişin hatırası
anlatacağım torunlarıma

tamam annee
herkesle arkadaş olmam
paramın kıymetini bilirim
söz anne söz sana

şimdi şimdi söyle bana
çıkıp yola
düşeceğim kaderimin peşine
birazdan kalkacak şu gemiyle gidiyorum

benimle gelir mi sevgilim
bırakıp her şeyi burda
desem

biliyorum gelse de
kalırsa da pişman olacak

bak şimdi birazdan çalar kampana
fısıldar dalgalar
usulca çarpa çarpa kıyıya

söyler bu büyük deniz
der ki son seferdir bu
birazdan kalkacak bu gemi

hem sen
bana sen

gitme kal
hiç demedin ki anne

21/Aralık/2012/Cuma/Ankara