Gemi Kaptanı Şiiri - Kerem Emir Canbulat

Timsalidir bir didar-ı hüznün,
Melâl ile bezenmiş ıssız gönlüm.
Sedasız anlarda ağrımış başım,
Nevi şahsına münhasır yalnızlığım.
Karanlıklarda ruhum, çığlık çığlık;
Yazdıklarım, soğuk kasvetin şarkısı.

Mücerret ki fâni cihanda beşer,
Mevt ile kutsanmış bi' beden,
Taşır daim, bohça bohça keder,
Berceste, bu bedeni konuk eden!

Çile, şehrimde içime çektiğim,
Zehir, isyan; kadeh kadeh içtiğim!
Mahzene zincirlenmiş, zindanda,
Şuursuz, huzursuz, vehim benliğim!

Akarken şakağımdan damla damla kan,
Nefsin uğultusu geliyor, semâdan.
Tan yerine boyanmış, bütün hazan,
Gök taştı, kızıl deniz köpük köpük,
Vesile oldu omzumdaki yük...

Bir gemi yanaştı, sessizce limana,
Meçhul, geldiği hangi diyardan.
Güç bela, indi gemiden kaptan,
Hâli haraptı, gözler kan çanağı.
Kaldırıp kafasını, dedi ki bana:
“Geldim, kelamın şiir olduğu,
Havanın çile olduğu diyardan”