Gemi Kaptanı Şiiri - Hüseyin Said Kasapoğlu

Gemi kaptanıydı adam.
Fırtınalar, rüzgarlar eğmişti boynunu.
Hasreti ölüm bitirir diye kopardı ödü.
Kolay değil miço!
Etinden, kanından ayrı kalmak onun yükü!

Mavi dalgalar kaynatırdı gönlünü.
Her sallandığında başını koyduğu yer
Uyandırırdı onu ufka yeni bir umutla.
Ah evet, bir de o çapkın balık pulları
Gözünde canlandırırdı anılarını!

Gemi kaptanıydı adam.
Dümeni döndürdüğünde sadece gemi değil,
Hayalleri, arzuları da yol alırdı.
İklim, mevsim farketmeksizin,
Uçsuz bucaksız semalara yollanırlardı!

Aklı başta değil bu kaptanın,
Her gün doğduğunda yine inanırdı aydınlığına.
Tiryakisi olmuştu sarhoşluğun
Onda ihtiyaç hasıl olmuştu bu.
İnanamazdı bu hayatın gerçeklerine.
O, yalancı lakırtı deryalarında gezerdi gemisi ile...