Gemi Şiiri - Emre Koçakoğlu

Gecenin karanlığında
Tam yol ilerlemekteydi gemi
Yelkenler fora
Demedi kaptan
Yelkenler hep foraydı
Bu gemide
Fırtına yaklaşıyordu
Dalgalarsa
Adam boyunu aşıyordu
Durmazdı hiç bu gemi
Sonsuz bir yolu vardı belki
Ya da Kimbilir belki aynı yolu
Hep baştan almaktaydı
Yolcusuz değildi gemi
Hep yol alırdı
Bilmezdi kimse
Nereden gelir
Nereye giderdi gemi
Bir limana yaklaşınca
Yolun sonuna gelenleri
İndirirdi gemi
Yeni yolcularını alır
Devam ederdi
Bir şeyler tersti
İnenlerin ardından ağlanır
Yeni binenler için
Mutluluk yaşanırdı
Garipti bu gemi,
Bitmez tükenmezdi
Hiç benzini
Demir atmazdı
Hiç bir limana,
Bir gün olsun
Kalmazdı yolda
Yolcularsa çeşit çeşitti
Kimi gülerken
Kimi ağlıyordu
Yaşlıyı, genci
Dostu düşmanı
Savaşı ve barışı
Acıyı ve aşkı
Barındırıyordu gemi
Kaptanı ise hiç gören olmamıştı
Olduğu bile şüpheliydi
Ne fırtınalar atlatmıştı gemi
Ne savaşlar görmüştü
Sabah yaklaşmaktaydı
Yelkenler foraydı
Gün ışığı gösterdi gerçeği
Hayattı gemi
Zamandı benzin
Ölüler inenlerdi,
Doğanlar gelen.
Fırtınaysa savaştı
İnsanlığa kasteden
Son durulan limana
Çok yolcu bıraktı gemi
Oysa inenlerin bir çoğu
Henüz yeni binmişti
Anlaşılan bu kez
Fırtına çok şiddetliydi,
Durmadı gemi
Yelkenler hep foraydı
Olanca hızıyla
Yol almaktaydı...