Gemi Şiiri - Yaşar Yaramış

Ben bir gemiyim.
Okyanus ortasında bir gemi.
Kaybettim sevdiklerimi,
Kaybettim ülkemi.
Bir türlü dönemiyorum
Demir aldığım limana.
Ne pusulam var,
Ne de bir klavuzum.
Bu engin denizlerde
Daha yolum çok uzun.
Otuz beş yıl oldu
Dile kolay,
Ben bu mavi sulara
Demir atalı.
O gün,bugündür hep
Bir sığınacak liman,
Bir küçük koy,
Ayak basacak bir
Kara parçası ararım.
Rotam hep kara,
Ama nafile,yenik düştüm
Şu azgın dalgalara.
Gün oldu yolumu kesti
Buz dağları.
Gün oldu,girdaplara girdim.
Gün oldu,akıntıya kapılıp
Boşlukta kayboldum.
Bir iz,bir işaret görsem ufukta
Gözlerimin içi güldü.
Ben ümitle yaklaştıkça ona,
O birden kayboldu.
Aldı,götürdü beni
Mechuller ülkesine.
Gün oldu,mavi sularda
Azgın dalgalarla boğuştum.
Gün oldu,ufukta
Bir karaltı gördüm
Ona kara diye
Pupa yelken koştum.
Senin anlayacağın
Bu çileli yollarda
Bazen mahmur,
Bazen de sarhoştum.
Boşuna mı demişler,
Deniz kadın gibidir
Ne yapacağı belli olmaz diye.
İşte ben de
Bu bilinmezlikler içinde
Bir gün kaybolup gideceğim.
Ardımdan bir varmış
Bir yokmuş diyecekler;
İsteyecekler, ama beni
Bir daha hiç,görmeğecekler.
Tıpkı Nuh'un gemisi gibi.
Ardımda kalırsa
Belki bir efsane
O da bana yeter
Daha ne...

15.03.1998- Demre