boyuna yalnızlık kokardı elleri
ruhuyla gemiler yapardı
nefesiyle giderdi gemileri
sesiyle büyürdü aşk
kadın kırardı kalpleri umursamadan
batırırdı gözleriyle bütün gemileri
denizin dibi onun gemileriyle doludur
uzaklaştı sabah kelimelerinde,uykusu kaçtı
yarını düşünmeden yalanlar söyledi
güneşe boyun eğdirdi,karanlığı aştı
etrafındaki büyük duvar yıkıldı
sayıkladı sevdiği adamları
aşkı kendi saltanatına aldı
bekleyemedi zamanı
kaçmak en kolayı
o da herkes gibi kaçtı
gül yüzlü kadından bir gülümseme daha
Kayıt Tarihi : 9.1.2011 07:01:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!