Gemi Şiiri - Erdoğan Tekinarslan

Yavrusu peşinde ağır ağır
Boğaza doğru ilerleyen gemi
Bilinmez ki
Ne fırtınalar estiriyorsun,
İçindekilerle çözsünler seni
Kaybolup gidiyorsun
Ağaç dallarının arasından

Oysaki ne güzel de sarmıştı
Ağaçlar bütün dallarıyla
Kol gibi seni…

Şimdi ise yavrusunu geride bırakmış ana gibi
Açıp arayı gidiyorsun
Söyle bana derdin ne?
Yolun nereye?
Yoksa bana
Veda mı ediyorsun?

Kayboldu gözlerimden
Bir ana
Sona mı geldik yoksa sana mı?
Belki virana

Ardına düşmüş martılar
Kovalıyor hızla
Yetişenler ise
Bitmiş, yorgun
Düşmüş üstüne yastalar

Derken bir balıkçı teknesi
Bayrağını dalgalandırmış
Geçiyor gözümün önünden hırsla
Ve grinin üzerinden

Gökle denizin birleştiği yerde
Olmuş bir yatay ve oval
Mavi tonlu bir çizgi
Ayırıyor suyu gökten
Ayırıyor bizi
Birbirimizden

Oysaki kafesteki ışıklar
Mavi tonlu camın yansımasında
Hep duruyor
İşte onu gördüğüm anda
Doğuyor içime bir aydınlık
Yeniden kurguluyorum yarınlarımı
Umutla, özgürce…

Esen köy 2005
2 Şubat Çarşamba
Saat:11.00