Fırtınada göğsümü deliyorken dalgalar,
Arefesindeydik bir ayrılık akşamının.
Söndü birden ufka uzanan tüm ışıklar,
Kurbanı oldu gemi deniz dalgalarının...
Köhne gemiyi kaplamış büsbütün yosunlar,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Emeğine, kalemine sağlık.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta