Bir bir döküldük denize ve hissizleştik.
Yaramıza tuz bassalar dahi farketmeyiz artık o kadar alıştık. Çapamız dolandı kaldı öylece çıkaracak gücümüz kalmadı. Kimse el uzatmadı, her şey bitti! mürettebat bu gemide kaptan kalmadı.
Beş parasız yüreği kursağında bir adam düşün
Öyleki kala kalmış yaşamla ölümün arasında
tereddütsüz bir ölüm mü hazırlayacak kendine
Yoksa tereddütlü bir yaşam mı ?
Berat Şefki
Kayıt Tarihi : 30.11.2019 02:36:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Berat Şefki](https://www.antoloji.com/i/siir/2019/11/30/gemi-151.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!