Gem Vurma Şiiri - Necdet Cemal Ocak

Eyvah! Anlatmak için sevgiyi kelime ararken,
Olur mu hiç görmemek, kelimeler arasında boğulurken.
Bir şey anlatmadım diyerek, gem vurmak heyecana,
Musallat olsun diye çanak tutmaktır ağrılara.
Sebep olur mu sevgili, boyunda kasılmaya,
Kalpten yükselerek çıkmak isterken dudakta.
Çekmek önüne etten duvar, duyulmasın diye,
Duyguların kargaşası vurmuş hızla enseye.
Bu ağrı o ağrıdır, ne gerek var morfine,
Öyleyse kulak verilmeli, kalpten yükselen sese.
Sen yarattın diyerek silkip atmak sevgiliyi,
Ağrılar içine sokmaktır, tıpkı bir deli gibi.
Bir ağrı var beyinde, hangi azadan gelir,
Kaynağı belli değil, el kalp üzerindedir.
Ne fayda kapaklanıp uzansan bile yere,
Tansiyon değil düşen, seni çeken derine.
Nasılsa geçecek, onda bir baş ağrısı işte,
Lakin geçmeyecek yara sende, iz bırakırken kalpte.
Çek istersen üzerine sim siyah çarşafları,
Dağıtma istersen tepesinden, kap kara bulutları.
İnsin diye derine, at istersen girdaba,
Mutlak vuracaktır duyguların bir gün kıyıya.
Ağrı sandığın baskı, duygularının feryadıdır,
Ey sevgili gem vurma, kanayan bir kalp vardır.

9.10.1986/İstanbul