Gelseydin Keşke Şiiri - Muhittin Alaca

Hüzün sarıp durdu, gönül dağımı,
Hevesim uçmadan, gelseydin keşke!
Hazan vurup serdi, o gül bağımı,
Baharım geçmeden, gelseydin keşke!

Çok çektim, hasretlik, belimi büktü,
Bekleyen gözlerim, kanlı yaş döktü,
Etrafa hazin bir, karanlık çöktü;
Gün batıp kaçmadan, gelseydin keşke!

İçerim yaralı, günbegün sızlar,
Türküler karalı, sustu şen sazlar,
Peş peşe sıralı, bağrışan kazlar;
Turnalar göçmeden, gelseydin keşke!

Sabır taşı oldum, gün saya saya,
Vuslata ermeden, hep kaldım yaya,
Nurefşan yüzünü, andıran aya;
Sırrımı açmadan, gelseydin keşke!

Kesersen gurbetten, bir gün gümanı,
Tüterken sevdanın, henüz dumanı,
Bugün, yarın deyip, en uz zamanı;
Takvimden seçmeden, gelseydin keşke!

Gençliğim devretti, olgun yaşıma,
Zalimler kast etti, masum düşüme,
Cihan harbi çıktı, en son başıma;
Bombalar saçmadan, gelseydin keşke!

Olmaz bende isyan, nisyan fikirler,
Dökülür dilimden, her an şükürler,
Şifa niyetine, baldıran kürler;
Ağular içmeden, gelseydin keşke!

Kimler incitmedi, Alaca kimler?
Suçsuz bulup saldı, savcı, hakimler,
Toplu karar aldı, uzman hekimler;
Üç ay gün biçmeden, gelseydin keşke!

26.02.2022
Muhittin Alaca