Gelseydin Şiiri - Muhammed Yağmur

Gelseydin…
Şehir, yağmurun ağır adımlarında
böylesine yalnız kalmazdı.
Kaldırımlar, senin ayak izlerini taşımak için
bu kadar sabırlı beklemezdi yıllardır.

Gelseydin…
Rüzgâr, kapımı bu kadar ürkek çalmaz,
perdeler böyle kırık dökük sallanmazdı.
Sesin, uzak istasyonlarda
adımı çağıran bir tren düdüğü gibi
içimde yankılanmazdı her gece.

Gelseydin…
Kelimeler, dilimde bu kadar eskimez,
her cümle boynu bükük kalmazdı.
Yüzün, puslu camlarda
veya unutulmuş fotoğraflarda aradığım
tek suret olmazdı.

Gelseydin…
Ben, bunca yıl
aynı sokakta, aynı masada, aynı suskunlukta
kendimi beklemezdim.
Ve belki de,
ölümle barışmak bu kadar kolay gelmezdi bana.