Gelseydin Şiiri - Özlem Bogner

geri dönseydin,
gözlerim dalıp dalıp gitmezdi ufuklara
hasretin prangaları bağlamazdı beni paslı tellerle
ölümcül sevgiler taşımazdım gönlümde
hem böyle hasret şarkılarına adamazdım kendimi belkide

gelseydin,
kahrolmuşluğuma kahkaha atmazdı rüzgarlar
dağılmazdı umutlarım kumdan bir saray gibi
zifiri gecelerde seni düşünürken
kan kusmazdı dudaklarım
hep böyle durup durup ölesiye ağlamazdım
ayrılık şiirlerinde yitirmezdim kendimi
seni beklemezdim gelir ümidiyle

gelmeyince, aramayınca
en koyusuna çekilmezdim yalnızlıkların
yaşamak bir angarya olmazdı belki de
bir günde bin defa ölüp ölüp dirilmezdim

gelseydin,
evrendeki tüm hasret çiçekleri solacaktı belkide
bambaşka bir mevsim başlayacaktı gözlerimde
ve bir kürek mahkumu gibi
bu mısraları yazmazdım o dönmeyen sevgiliye