Gelseydin Şiiri - Nilgün Özkan

gelseydin söyleyecektim
gelmedin ki..
kaç kez buruşturup attım
sana yazdıklarımı fikrimde
hem biliyor musun
kendi kendime konuşma lüksümü bile
aldın elimden
artık hep kendi kendime
senle konuşur oldum.
seni bile, senle paylaşırken fark ettim ilk
senle paylaşamayacağım hiçbir şeyin olmayışını..
göremediğim gözlerinin derinliklerinde
kaybolurken anlatamayışlarım
ben, yine
düşündürürken gülümseten anlamışlıklarım
ve çözümsüz yanılsamalarla
başbaşaydım her kelimenle..
gelseydin söyleyecektim
gelmedin ki..
kaybetmeyi bile hak etmek adına
kazanmayı bilmekti belki..
korkulara yenik düşmüşlüğün
pervasızlığıyla yansıdım sana..
ya sen?
kolayca vazgeçebilmenin ardında duran
değer gördüklerinin çokluğu muydu?
gelseydin soracaktım
gelmedin ki...
bir de seni sevdiğimi söyleyecektim
gelmediğinde..

söylenecek sözüm kalmamıştı
oysa
geldiğinde....