Gelseydin…
Hiç bir çocuğun gökyüzünde uçurtması kurşunlanmayacaktı. İnsanlar özgürlüğün güzelliğini iliklerine kadar hissedecekti. Gelseydin, gökyüzünün maviliği eşliğinde, nefes alıp veren hiç bir canlı, canını kanatırcasına şarkı söylemeyecekti ya da şiir okumayacaktı.
Gelseydin…
Savaş düşüncesi, insanların en büyük ütopyası olacaktı. Tüm insanlık, barış adlı bir diktatör tarafından idare edilecekti. Gelseydin, zamansız yağmurlar yağmayacaktı. Zamansız yağmurlar yağsa bile, hiç kimse şemsiye kullanmayı aklının ucundan geçirmeyecekti. İnsanların ruhları ıslanacaktı, gözyaşları ıslanacaktı. Ama hiç biri şikayet etmeyecekti.
Çocukluk, o derin ırmak çağrısı
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Devamını Oku
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta