Gelseydin Şiiri - Gülseren Aykanat

Zümrüt gözlerin gönül limanımdan sessizce kalkıyor
Kabuğundan çıkıyor ayrılık koynuma usulca sokuluyor
Kurduğum hayaller kanlı gecelerin gizeminde kayboluyor
Suskun yüreğimi ağlattılar. Ben onlardan hiç korkmazdım
Eğer ki sen çıkıp bana gelseydin

Uzaktan izliyorum sahnelerin sönen ışıklarını aynı umutlarım gibi
An be an çıkmazlara doğru çekiliyorum aynı hatıralarım gibi
Yap boz sevgilerin gölgesi sevdamı yutuyor aynı yarınlarım gibi
Suskun aşkımı ağlattılar. Ben dayanırdım tüm acılara
Eğer ki sen çıkıp bana gelseydin

Masum çocukluğum beni tanımıyor otağından sürüyor
Elvedaların görkemli sancıları bedenimi ele geçiriyor
Uçurumların keskin nefesleri kulaklarımda uğulduyor
Suskun başımı ağırttılar.Katlanırdım işkencelerine
Eğer ki sen çıkıp bana gelseydin

Hesap soran ak saçlarımın gazabından son defa kaçıyorum
Sonsuzluklarda kayboldum mum alevinde yolumu arıyorum
Buluşma noktasındayım gelmeyen isimsizlerimi bekliyorum
Suskun dil yaralarımı açtılar.Derdime derman bulurdum
Eğer ki sen çıkıp bana gelseydin

Utanılan aşıklardan sıtkımı sıyırıp kurtulmak istiyorum
Özünde ihanetti besleyenlerin yüzüne tükürmek istiyorum
Avuçlarımı açtım mutluluğun kilidini bana vermeni istiyorum
Suskun şiirimi alevlerde yaktılar.Vazgeçmezdim yazmaktan
Eğer ki sen ansızın çıkıp kalbime gelseydin

Jeddah 12.11.2010