Gelsene Çocukluğum Şiiri - Sümeyye Küçük

Gelsene çocukluğum,
En karanlık zamanlarımda,
Ört üzerimi masumiyetinin kanatlarıyla.
Gelsene yalnız kaldığımda,
Elimden tutup götürsene hayal ülkeme,
Bağdaş kurup oturalım hiç düşmeyeceğimiz bulutlarda.
Gelsene çocukluğum, merhametim maraza döndüğü anda,
Ve dağılsana tüm kalplere,
Bombalar ülkelere yağdığında.
O güzel yüzünle son kez baksana,
İçini ferahlatsana ölmek üzere olan masum kadınların.
Hani salıncakta sallanırken,
Çığlık çığlığa şarkı söylerdin ya
Öyle yüksek sesle ulaştırsana yaşlıların,
Köşk denen sığındıkları küçük hücrelerindenden "ah"la dolu selamlarını,
Hüzne bürünmüş ama yine de sevgi dolu dualarını.
Gelsene çocukluğum, şöyle kalsana uzun uzun sohbet edelim seninle,
Zulümden konuşalım,ne çok değişti her sey diyelim,
Biz böyle miydik deyip gelen nesli eleştirelim Hatalarımıza bakmadan(!)
Ya da boşver hepsini,
sen gel biz beraber annemin yeni pişirdiği yufkalardan yiyelim içine bir de tereyağı sürüp,
Komşu teyzelerin dedikodularını dinleyelim,
onlar espri yapsın aslında,biz anlamayalım ama herkes gülüyor diye gülelim,
Gelsene çocukluğum azıcık saklambaç oynayalım,
Kaçalım herkesten ve her şeyden,
Vallahi çok özledim....