Gelsene Şiiri - Erdem Gümüş 2

GELSENE

Yâr seni çığırdım, seni ünledim
Yine mi çaren yok? n’olur gelsene.
Bıldır yolun kardı, seni anladım,
Bu sene boran yok, n’olur gelsene.

Cem oldu toyumuz, Türkmen elinde
Guruldu obalar Varsak yolunda,
Alem simsim seker, yâri golunda
Bir beni saran yok, n’olur gelsene.

Sen yoğdun yaylada, goyunlar gısır,
Oğlaklar guzular, gurtlara esir,
Gonül goyduyusan, bendedir gusur
Ahvalim soran yok, n’olur gelsene

Bulutlar semâda, yağmur bağladı,
Dereler deryalar, epey çağladı
Varsağın yiğidi, böyle ağladı
Mendilim veren yok, n’olur gelsene

Seyirt gayrı seyirt, eylenip galma,
Kim düğledi yolun, bu nice gelme?
Olmuyor burçağı, oraksız yolma,
Harmanda yâren yok, n’olur gelsene.

Sevda yaralarım azıp duruyo,
Bezesi döşümü üzüp duruyo,
Can tenden çıkacak, gezip duruyo,
Bir melhem süren yok, n’olur gelsene.

Obamda herkeşin pecesi tüter,
Yavuklu yârenin goynunda yatar,
İmdi hanem sensiz, bayguşlar öter,
Gapımı vuran yok, n’olur gelsene.

Selam salıp durma, durnayla gazla,
Ey’olmaz dertlerim, bir guru sözle
Figani yaşamaz, bu dertle fazla,
Kefenim saran yok, n’olur gelsene.

Kul Figani (Erdem GÜMÜŞ)
24 OCAK 2017
İZMİR