Gelsen de bir gelmesen de

“Odama düşseydin bir seher vakti!
Düşseydin yeterdi belki de. Bu endişe ve kırılmışlık geçermiydi bilemiyorum.
Güneşin nazlı nazlı bizleri selamladığı o vakitte gelseydin! Gelseydin yeterdi belki de!

Ne bir fikrin var ne de kutsal bir davan
Leyladan, şirinden, aslıdan
Hatta farkın yok sağır baykuştan
Artık gelsen de bir gelmesen de

İhtiyarlattı nihayet bu ayrılık beni
Hiç kavuşamadık zaten dünden beri
Bugün yarın derken eridim mum gibi
Gelsen de bir gelmesen de

Bezm-i elest ile başladı bu endişe
Bende gurur sende tevazu,
Bende güven sende şüphe,
Karar kıldı kalbim hasrette hüzünde
Gelsen de bir gelmesen de

Cimriydi nefsin, kördü gözlerin
Allahı unuttun gayriye taptın
Kargaların otağı oldu tahtın
Gelsen de bir gelmesen de