Sonra aldı Sezen eline mikrafonu.
Ben kendimden geçtim.
O kalbimin en dar sokaklarından.
O gitti...
Ama duruyor hala minnak ayak izleri,
Kalbimin kıyılarında.
O kıyıya ne kadar vursada
Kokusunu sevdiğin dalga,
Bir sır gibi saklar korurum seni.
Hafif hafif uçuruyor fırtına,
Senden arta kalan ipuçlarını.
Kuşa yem verir gibi
Sen veriyor bana hayat.
Az az, yavaş yaş yavaş.
Hazımsızım zaten bugünlerde.
Kendimi sindiremiyorum
Ama seni...
Yok olmuyor.
Çok satıra gerek yok işte.
Sezen olsun bana,
birde hiç sönmeyen sigaram..
O zaman sen gelsende bir.
Gelmesende...
Kayıt Tarihi : 9.5.2015 13:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!