Gelsen Keşke Şiiri - Tolgacan Yıldız

Ben hala arıyorum seni, alakan dahi olmayan her yerde,
Bazen bir bankta, kim bilir, önünden geçmiş olabileceğin bir parkta..
hiç geçmediğin sokaklarda kokunu alıyorum bazen, adını dahi bilmediğim insanlar her gün seni anlatıyor sanki,
nereden tanırlar ki seni..
seni bana anlatacak kadar yüce midir ki gönülleri,
belki de seni duymak istiyorum sadece,
sadece seni..
geriye kalan bütün seslere sağır sanki kulaklarım,
senin sesin yankılansın istiyorum yürüdüğüm sokaklarda, her adımımda içimi ısıtsın istiyorum varlığın, her nefesimde kokun dolsun içime, çiçekler açsın gövdemde, gözlerinin ışığı bahar getirsin sevdama, bütün çiçekler kıskansın güzelliğini.

Dolanıyorum ruhumun sensiz çehrelerinde yapayalnız, yorgun.
Gelsen keşke. görsen ne haldeyim, bilsen sensiz attığım adım adım değil, aldığım nefes ne denli zehir, gözyaşlarım akar kıskanır en şehfetli nehir, sen yokken geçirdiğim günlere nasıl iyi denir.
Diyorum ya gelsen keşke, birden bire öylesine, çıksan karşıma ben geldim desen, özledim desen, sevsen hatta belki..
Ne diyebilirim ki sana gelme mi!
Sana teslim olmuşken yaşıyor sanışlarım, nasıl karşı koyarım sana?
Ama işte diyorum ya
Gelsen keşke..