Gelsen De Bir Gelmesen De

Süpür gönülden benli anıları,
Gelsen de bir gelmesen de...
Açtın kapanmayacak yaraları,
Gelsen de bir gelmesen de...

Yazgının acısı depreşti yine,
Yokluğum vuracak beynine.
Söyle! Bu kör inadın da ne?
Gelsen de bir gelmesen de...

Baktığın yerde olmam elbet!
Kafesteki kuş artık serbest!
Uçuyorum isyandan el çek!
Gelsen de bir gelmesen de...

Kalbin temelsiz kurulmuş ada,
Ben hariç cümle alem burada,
Gözlemiyorum yolunu arama da,
Gelsen de bir gelmesen de...

Dilinde yok aşka dair tek hece,
Sanma bu rahatlıkla yollar nice,
Özünü saracak yokluğum gizlice,
Gelsen de bir gelmesen de...

Dertsiz ne anlar kederlinin sözünde,
Hep bir ayrılık kıvılcımı arar közünde,
Sahte gönlün tarihi okunur gözünde,
Gelsen de bir gelmesen de...

Sanma yaptıklarım için bu bir naz,
Bil ki makam mevki seni kurtarmaz,
Ömür kısa fâni dünyada vaktim az,
Gelsen de bir gelmesen de...

Bu son şiirim harcadığım son nefes,
Doğmaz ruhumda aşka dair heves.
Dinle! Fezadan sonsuzdan gelir ses:
“Gelsen de bir gelmesen de...”