Gelmiyor muyum Aklına Şiiri - Ahsar Zere ...

Gelmiyor muyum aklına…
Bir adım geride, bir nefes ötede, kalbinin en kuytu köşesinde bekleyen bir hatıra gibi.
Bir şarkı çaldığında, bir rüzgâr yüzüne dokunduğunda,
Bir sokak lambası geceyi yarıp gözlerine değdiğinde
Ben, usulca geçmiyor muyum aklından…
Susuşlarında bile ben vardım.
Ve en çok da, içinden söyleyip diline söyletemediklerinde.
Benim senden gittiğim hiç olmadı ki.
Nasıl gelmiyorum ki aklına
Gece uzadıkça beni daha çok hatırlamıyor musun mesela,
Mesela bir bakışın gölgesinde kalmış bir sıcaklık,
Yarımlanmış bir cümlenin içinde saklı bir sızı gibi durmuyorum kalbinde?
Nasıl gelmem ki aklına…
Ben zaten senin aklının en unutulmaz yerinde,
Sessizliğine sinmiş bir “keşke” ,
Unutamadığın bir tebessümün kenarına ilişmiş bir yarım “hikâye”
Boğazında düğümlenen bir “nefes “olarak hep duruyorum….
Kalbinin en ince telinde titreyen bir hatıra olarak bekliyorum seni.
Bir adım geride değil sadece,kalbinin atışlarıyla aynı ritimde yürüyen, adını anmadan seni bilen bir ritimim.
Gündüz koşuştukça yok sandığın ama bir anda içine çarpan o his var ya…
İşte o, benim.
Ben, usulca, bir gölge misali geçmiyor muyum aklından?
Parmak uçların başka tenlere değse bile,
Ben hâlâ o fotoğraftaki gülüşün altında,
Gözlerinin ta içinde,
Kirpiklerinin gölgesinde titreyen bir fotoğraf kırıntısıyım.

Gelmiyor muyum aklına….
Bir şarkı çaldığında
Her nakaratı bir hançer gibi saplanmıyor mu göğsüne,
Melodiler usulca adımı fısıldamıyor mu gönlüne,
Yoksa duymazdan mı geliyorsun?
Ahh bilirim duymak hatırlamak demektir.
Hatırlamak, aşkıı yeniden doğurmaktır.

Ama kalbin…kalbin yalan söylemeyi bilmiyor.Kalbin beni duyuyor.
Çünkü ben, senin en güzel 'keşke'n, en tatlı 'acın' ve asla bitmeyen 'belki'nim.

Sessizce aklına düşüyorum…
Tıpkı hiç gitmemişim gibi.
Senin en derin sessizliğinin içinde, en hafif tebessümünün dibinde,
hep, usulca, bir hatıra gibi bekliyorum.

(Ahsar Zerefşan/Denemeler: Gelmiyor muyum Aklına/ Kasım 2025)