Gelmiyor Artık O Bahar

Kurudu evimizin kenarındaki ceviz ağaçları;
Artık bulutlara çıkamıyorum.
Kesildi canım dut ağacım,
Kesildi çiçeklerini yediğim akasya.
Çöktü oyun oynadığım damlar.
Işıkları yanan evler şimdi virane.
Toprağa döndü çoğu komşumuz.
Anneannemin evi açık mezar.
Elin artık uzaktaki bağımız.
Bahçemizin kenarındaki menekşelerin izi kayıp.
Gelmiyor artık o bahar.
Sesi çıkmıyor radyomuzun.
Keşke annem ölmeseydi
Babam yaşasaydı.
Bir de ben hep çocuk kalsaydım.
Biz hepimiz mutlu çocuklardık;
Uçunca kırıldı kanatlarımız...
Ne çok şey değişti ne çok şey.
Keşke her şey çocukluğumdaki gibi kalsaydı.

Gelmiyor Artık O bahar