Her kalkmaya çalıştığımda
Yalnızlığımla oturduğum masadan,
Bir el çeker sırtımdan, oturtur yerime.
Beni gelip almanı,
Aşkına sarılmayı beklerken
Yıllar, çaresizlik kadehinin içine dolar birer birer
Yavaş yavaş kalbim kendi karanlığına çökerken
Bir şarkı dökülür dilimden,
Sonsuz yalnızlığımın şerefine
Ve söverim, gelmişime geçmişime....
Kayıt Tarihi : 31.7.2018 10:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!