Sınırlanırım ona
Gelmez imana
Düştüm bir yana
Oda bu yana
Ağladım ona
O, güldü bana
Özel yer kurdum
Kalbimde sana
Gel gir içeri
Süzüle süzüle
Yaralarıma ilaç bul
Yarım.
At inadını
Uyma şeytana
Kırma seni seven
Kalbimi
Hay digel
Bir az gül
Digel imana!
Gelmedi zalim
Naz etti... kalbim yandırdı
Tekrar sınırlandım
Sesizce
Süzüldüm yanlızlığa
Kapandım
Hayale kapıldım
O, gelmez oldu
Hem de inadın artırdı
İki yıl sonrası
Kalbim okşadı
Bir kaş etti birde göz
Birde eliyle başım diz üste koydı
Kalbim okşadı
Bahar yaprağı gibi
Dalımdan düştüm
Dudaktan öpüş alıncam
Kayıt Tarihi : 8.7.2009 17:28:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sevgili ukuyucular... naz etmek cok zor bir hasteliktir kızlar da, onun için naza dayanmam, yüreği hiçte dayanmaz nazlı kızlara onun için elerinden kaçıp uzaklarda duracağım, elimden geldiği kadar, yok kalbimden geldiği kadar.
![Esat Erbil](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/07/08/gelmez-yanima.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!