Gelmez Şiiri - Ahmet Kaytancı

Uzak derler bizim dağ yamacına
Buralara gönül vermeyen gelmez
Kimse bakmaz senin bir gün acına
Kalp gözüyle bakıp görmeyen gelmez

Çetin olur bu dağların arası
Hiç iyileşmez sırtındaki yarası
Zifiri karanlık her dem burası
Sevdasını saça örmeyen gelmez

Deniz yoktur burada, villa yoktur
Derdin depreşir de bulunmaz doktor
Gençliği azdır da, yaşlısı çoktur
Dünyadan elini dermeyen gelmez

Belki bulamaz hastalar ilacı
Belki de çekilir her daim acı
Şu dağlar görülür belki de öcü
Şehrin havasını yermeyen gelmez

Bir lokma ekmeğin tutsa ucundan
Şehirde ölse de her gün acından
Yine ürkerler bu dağ yamacından
Kendini sürgüne sürmeyen gelmez

Bu dağlarda her gün çiçekler açsa
Mis gibi kokuyu her yana saçsa
Kuşlar cıvıldaşıp göklerde uçsa
Başını ayağa sermeyen gelmez

Kaytancı çağırma kimseyi sakın
Uzaklar olmuyor bir türlü yakın
Şimdi bize değil ellere akın
Vuslatın sırrına ermeyen gelmez