Gelmez mi geri Şiiri - Adnan Hacıgümüş

kulağımda annemin çağıran sesi
elimiz yüzümüz toz toprak
çekilirken sokağımızdan akşam güneşi
oyunlarımızın en güzel saatleriydi

kilit nedir bilmezdi kapılarımız
komşu evler de evimizdi
ilkin onlar sarar dı koşup
oynarken kanayan dizlerimizi

annem babam hayatta
yavrularından henüz
uçan yoktu yuvadan
mutlu mesuttu her günümüz

oyuncaklarımız taş topraktı belki
değnekten atımız
ama güzel günlerdi şimdi
çocuklara anlatamadığımız

yitik bağlarından esen
ahlat kokulu bir akşam yeli
tutup getiremez mi elinden
bana çocukluğumu geri