Gelmeyince Şiiri - Ahmet Arslan Hadimi

Güzel söz girmez ise, şu kulak neye yarar
Oturup düşünelim, buna verelim karar
Tabii ki tartışmada, herkes taraftar arar
Öfke ile kalkıp ta, oturmak bile zarar

Güzeli görmez ise, neye yarar söyle göz
Elin, evini yakar, görmediğin küçük köz
Değil isen haberdar, çevrenden kopar şu öz
Koy insanlığı rafa, hayatla bağını çöz

Biz bir birimiz ile,anlaşmazsak burada
Çıkıp toplum önüne, ne yaparız orada
Kiminleyiz bak hele, hesabı yap şurada
Bu halimizle bize, ölüm gelmez karada

Otuz beş yılım var ki, durmadan çene dövdüm
Yeri geldi ben bazen, sözle birini dövdüm
Kızıp darıldım ona, belki de sessiz sövdüm
Dinlemez, yok çıkarı, insan değil de mövdüm*
Ağır olalım bizler, desinler işte molla
Karşında ki arkadaş, nezaketinle solla
Söz gümüş ise sukut, altın olur bu yolla
Tut çeneni kendini, felaketlerden kolla

Hadimiyim sırtımı, büyük dağa yasladım
Önüme gelen ile kendimi kıyasladım
Cahil cesurdur derler, bak bilgiçlik tasladım
Gelmeyince bir ilham, kalemi paspasladım…
11022016