Gelmeyin üzerime, tek söz dahi etmeyin
Kaldıramam.
Yıkılırım, yıpranırım, yorulurum.
Üstelemeyin suskunluğumu…
Dile getiremem, anlatamam.
Kaçmaktan yoruldum, ama sakın durdurmayın beni
Duramam, benliğimi başıboş bırakamam hiçlikler de…
Var olduğumu hatırlamayın, gizlenmekten vazgeçemem, terk edemem…
Aramayın sakın beni, bulunmak istemiyorum köhne mabetlerde.
Sessizliğin hüküm sürdüğü konaklarda...
Seslenmeyin ardımdan sakın...
Yakınmayın, üzülmeyin…
Değmeyecek kadar aciz bu ruhum
Hatırlanmayacak kadar harap
Tutunamayacak kadar bitap
Kurtarılamayacak kadar bedbaht...
Vedalaşmak istemiyorum,
Ağlaşmalar, ağıtlar istemiyorum ardımdan…
Kendimi layık görmüyorum, dualarınıza, iyi niyetlerinize
Hakkım yok aklınızda yer edinmeye
Hak etmiyorum gözyaşlarınızı.
Tutup ta kaldırmayın yığılı verdiğim topraktan
Uyanamayacak kadar gaflete gömülü gözlerim
Günahlardan kaçamayacak kadar günahkâr
Ağlarken gülecek kadar riyakâr
Her nefes alışım, ruhuma zarar...
Karar verdim artık, vazgeçirmeyin beni sakın
Yalnız başıma
Sessiz sedasız
Zifiri karanlık bir gecede
Meçhul bir yerde
Son vereceğim bu bedene...
Mezar taşım olmayacak, kimse bilmesin nerede çürüdüğümü
Bir avuç toprak olsun
Yeter bana fazla bile…
Kayıt Tarihi : 6.5.2014 13:33:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)