Gelmeyin,Bulmayın Beni...

Her seferinde düşmeyeceğim bu defa,
Bu sefer ağlamayacağım diyorum.
Koşuyorum hiç tökezlemeden,
Gülüşlerimi savurarak yüreğine…
Ne değişiyor peki?
Ben her düştüğümde kalktığım halde,
Tekrar düşürmüyorlar mı?
Nefret ettiğim bu sulu gözlünün kahrını,
Ben çekmiyor muyum sonuna dek?
Her gülüşüm gözyaşını,
Her kalkışım bir sonraki düşüşü getiriyorken,
Niye bu çaba?
Niye bu güçlü edaları?
Gücüm hiçbir zaman işe yaramazken,
Nedir bu yaralarımı sarma telaşım?
Gücüm tükendi diyip ne diye çekilemiyorum köşeme.
Yaralarımı sardıkça yeni yaralar oluşmuyor mu?
‘’Güçsüz olsam belki üzmezler bu kadar.’’
Düşüncesi kemiriyor içten içe tüm benliğimi.
Ve daha bir sürü soru beliriyor beynimde.
Çıkamıyorum içinden.
Bulamıyorum ışığımı,
Göremiyorum yolumu,
Yanlış yollara sapmak dan korkuyorum,
Saklanmak istiyorum en korunaksız yerime,‘’kalbime’’.
Belki gücümün tükendiğinden böyleyim,
Yada artık tükenmesini istediğimden.
Tek bildiğim şu ‘’yoruldum’’.
Şimdi saklanıyorum işte,
Gelmeyin,bulmayın beni.

07.10.2008 22.21

Cnn