Gelmeyen sevgi Şiiri - Elazığlı Mustafa ...

sanki yanıyor bu şehir
saçlarından tutuşmuş
dalıp gidiyorum yıkık kentler içine
bir bir sarılıp çocuk gözlere
kaç gece bekledim ve kaç kez bakındım
yere düştüğüm günlerde
korkularım olurdu
yağmurlu günlerde
ve oyuncaksız üzüntülerim
ne zaman gelecektin anne...!
sevinçli günlerim
bayram sevinçlerim olurdu
nerede kalmıştın anne..
bir yabancı gibi kalırdım sensiz
ve sessiz
içinde yaşadığım şehir dar gelirdi
bulamadığım zamanlarda seni
unutulmuş hissederdim
ne şehrin yedi rengi
ne de doğum günleri
beni güldürmedi anne..
ellerini merak ediyorum
saçlarımı okşayan
yeni elbiseler diken
sıkı sıkı ellerimden tutan
dilsiz kalırdım..anneler döver mi..?
kızılır mı annelere..? ben kızmazdım hiç
sen anne
hayatın rengi
ateşi..suyu..nefesi
toprağın bereketi.olmalısın
senin olmadığın da insan ne yapar..?
ve çocuklar anne..
ezilmedim..ayaktayım...kırılmadım anne..
rüyalarımda yüzün pırıl pırıl
öksüzlüğüme değil
kıymet bilinmezliklere dargınım anne....

07.08.2005 / istanbul
mustafa kaya