Gelmeyen Mektup Şiiri - Nihat Eren

Bir sabah ansızın bir ses delecek kulağını
Merdivenleri ümitle tırmanıp
Can havliyle koştuğunda
Yine şişmiş yüzümü göreceksin

Yorganımdan sarkmış ellerim
Hareketsiz ayaklarım
Geceden kalma terime
Dokunmak için eğildiğinde
Soğuk tenimi duyacaksın

Ve öpüp koklamak için
Ellerimi tuttuğunda
Kendini tutamayacak
Hıçkıracaksın

Yüzüne hasret olduğum
Kalabalıklar toplanacak
Öksüz ranzamın dibinde
Gözyaşların dindiğinde
Anlayacaksın

Cansız bedenimin üzerine
Son toprağı da attığında
Çaresizliğine sarıl
Çünkü eve döneceksin

Su içmek için uyandığında
Gecenin bir vakti
Kapatmadığında kendine kızdığın
Kapıları açık bulacaksın

Arkadaşlar akrabalar eş dost
En hararetli yerinde bir sohbetin
Kulaklarını tırmalayan sesimi
Duyar gibi olacaksın

Bir kış günü bakarken
Penceresiz odamın
Buğulanmış duvarlarında
Gölgemden bir iz bulacaksın

Eski sahnelerden bir sahne
Kirli çamaşırlarımı yıkamak
Dağınık gördüğünde saçlarımı
Taramak isteyeceksin

Gençliğimden çalınmış bir resmim
Dünden bir nefes duymak için
Kim bilir belki saatlerce
Bakacak bakacaksın

Onca zahmetle her akşam
Ellerinle serdiğin yatağımda
Beni bulamadığında
Kendini kaybedeceksin

Her gece artık
Sımsıcak yatağında yatarken
O her gece duyduğun sesimi
Duyamayacaksın

Mevsimler çabuk yıllar çabuk gelecek
Benim gelemeyeceğimi anladığında
Büyüyeceksin