Gelmeyen Bahar Şiiri - Berat Balasar

Süzmen bulaşıyor benliğime.
Aratıyor acının yokluğunun baharına.
Savursa rüzgar bedeni.
Toz olup uçsa mevsimin kederine.
Soğukluğunda ısınsa ürkek elleri.
Ya bulamazsa koridoru giden saçlarına?
Bir yıldız oldu pusula,
Yön bildiren kalbimin parmaklıklarına.
Bozuk saat zamanı niteleyen,
Durunca anlardık zamanın ne olduğunu.
Durdursa imkansızı görünen gerçekleri.
Elleriyle yıksa bilineni.
Bir şey demese,
Sadece öpse ruhu bedeninden ayırırcasına.
Demek ki kopacak kıyamet,
Sonu bitse mutlu bir hikayenin sonu