Gelmeyeceğini Bile Bile...

GELMEYECEĞİNİ BİLE BİLE

Bekledim seni,
gelmeyeceğini bile, bile
Üzdüm kendimi dönmeyeceğini bile, bile
Ruhumun derinliklerinde sigarlar söndürdüm
Umutsuzluk bir adım büyüyünce.
Yanağımdan sensizlik yağmurları yağdığında titriyordu bedenim,
Sensizlik bir adım üşüyünce.

Bekledim seni,
gelmeyeceğini bile, bile,
Düşüncelere daldığım zaman
Kül tablasında boşa yanan sigaramdan farkın olmadığını anladım
Senin gelmeyeceğini bile, bile beklediğim zaman.

Anlamsız bir tavırdı bendeki,
Yüreğimi tırmaladığın zaman,
Hani sen ellere gittiğin zaman.

Kanadım..
Çaresizlik abidesi oldum,
Bir odanın köşesinde ellerimi dizlerime dolayıp
Odamda gezinen hayaline sarıldığımı sandığım zaman.

Yalandı senden arda kalan
Şarkılarda yalandı, senin gibi
“asla vazgeçemem” diyordu
vazgeçişin tokat gibi vurduğu zaman.

Bekledim seni gelmeyeceğini bile, bile
Tuz bastım,
Senden sonra kanayan ruhuma,
Şarkılar yazdım gelmeyecek olan sana,
Çığlıklarımı sakladım Mi, fa tonlarında…
Sana ömrümü yazdım
Ömrümün gidişin olduğunu anladığım zaman

İçime gömdüm sen giderken depremlerimi
Bir enkaz misali dolaştım sokaklarda
Yağmurlara sarıldım doya, doya
Bir tek o sildi göz yaşlarımı
Sensizlik yanaklarımdan süzüldüğü zaman