Gelmesin hiç... Şiiri - Hüzün Yücel

Beklediğinde gelmiyor mu?
Bırak gelmesin,
böylesi daha iyi…
Onu yokluğunda sevmeye devam et ve bekle
Bekle ki, yüreğini özlemlerin en güzeli doldursun,
bir ateş sarsın her yanını…
Ateşler içinde yatarken bile
yalnızca onu düşün,
yaşama gücün onunla artsın…
Düşün ki yanında, başucunda
Avuçlarının serinliği,
avuçlarının sıcaklığına karışsın…
Mesela gözlerinde eriyor gözleri,
Sana duymanı beklediğin en güzel sözleri söylüyor
“Seni sevdiğini, sensiz yapamayacağını” mesela…
İnanacak mısın?
Hayır değil mi?
Çünkü seni sevmediğini ve sevmeyeceğini biliyorsun
Birbiriniz için yaratılmamışsınız,
Ayrı dünyaların insanlarısınız…
O hep yalan söylüyor sana
Sen nasıl yıllardır onu aramış ve bulmuşsan;
o da hep bir başkasını arıyor.
Belki bulacak, belki de hiç bulamayacak
Ne değişir, sen değilsin ki onun aradığı.
Boşuna aldatma kendini.
Aylar, yıllar sonra karşılaştığında gülümsemesinde,
gelişi güzel söylediği sözlerden,
anlamlar çıkarmaya çalışma.
Bu gelen “O” değil diyorum anlasana…
O hiç gelmeyecek sana.
Gerçi sevmek biraz da umut etmek değil mi?
Bir gün geleceğine inanıyor musun,
onunla avut kendini…
Ama düşün,
hiç gelmeyeceğini anladığın anda,
yıkılışın da büyük olacak…
O zaman kendini yalnızlığın kollarına atacak,
için için ağlayacaksın.
Seni teselli etmeye yalnızlığın da gücü yetmeyecek artık.
İster istemez ölümü düşüneceksin,
fakat ölüm bile seni istemeyecek,
kabul etmeyecek…
Çeşitli bahaneler yaşamı gerekli kılıyorsa;
nasıl ölebilirsin ki?
Görüyorsun ya O’na bir an için de olsa
“seni kaybetmenin acısını” tattıramayacaksın bile…
Çaresizliğin bu kadar derin işte.
Bir gün yanılıp sana gelse bile sadece “beden” olarak gelecek.
O’nu hep bir başkasıyla paylaşmak zorunda kalacaksın.
Eti seninle olacak, ruhu başka kadınlarda…
Hiçbir zaman onun bütününe sahip olamayacaksın…
Aranızda hep bir perde olacak,
Kara, kapkara bir perde…
Değil yırtmaya,
onu bir parça aralamaya bile gücün yetmeyecek.
İkinizde yaşam denen sahnede,
Rollerinizi ayrı ayrı oynamaya devam edeceksiniz.
O senden habersiz, sen ondan habersiz.
Söyle şimdi bu kuru, kupkuru beraberliğin bir tadı var mı?
Bu ruhsuz kavuşma hüzünden ve iç kırıklığından başka
ne getirir sana?
Öyleyse bırak hiç gelmesin…
O senin özlemlerinin, düşlerinin içinde güzel…
Gelirse büyü bozulacak.
Karşında O’nu değil, bir başkasını bulacaksın.
Sana en uzak haliyle, en yakın olacak bir başkası.
Bulduğunu sanma, yanılırsın…
İçindeki sesi dinle ve onu aramaya devam et…
Kim bilir belki,
belki aradığını bulursun…

Unutma, yaşam
Geri dönüp baktığında,
soğuk bir sokaktan başka nedir ki?
İşte sen,
Yüreğine ektiğin o büyük sevgiyle,
sadece soğuk kaldırımları ısıtabilirsin…

25 / 02 / 2005 – 02.05