Söyle Kimse Şehire Göçmesin Emmi!
Şehirler serap gibi, kanmasın kullar,
Kimse köyden şehire kaçmasın emmi!
Gelen diyor ah nerede, oy bizim eller,
Söyle kimse şehire, göçmesin emmi!
Dağdan kessin iki çam, evin döşesin,
Tarlasını eksin biçsin, yesin, yaşasın,
Kimse burda bulamıyor, eski neşesin,
Söyle kimse şehire, göçmesin emmi!
Nerede bizim köylerin, havası suyu,
Nereye baksam âdetâ, dipsiz körkuyu
Burda başka herkeslerin, töresi huyu,
Söyle kimse şehire, göçmesin emmi!
Kentte bir apartmanda, bi köy kalıyo,
Evler göğe değicek gibi gözüm alıyo,
Herkes gitti diyen çıkıp, koşup geliyo,
Söyle kimse şehire, göçmesin emmi!
Burda sohbet iki laf, komşuluk ölmüş,
Onun yerini para pul, bencillik almış,
İnsanların huzurunu, dert keder çalmış,
Söyle kimse şehire, göçmesin emmi!
Kentte ödünç borç veren, başın kaşıyo!
İnsanlar bir robot gibi, hissiz yaşıyo,
İnan ki köye gelmeye, gözüm düşüyo,
Söyle kimse şehire, göçmesin emmi!
Bir cevizin gölgesinde, bir saat uyu,
O bir saat, bir günden on kere koyu,
Bir çeşmeden var su iç, işte hayat bu!
Söyle kimse şehire, göçmesin emmi!
Buraların çimi bile, yapmacık, sahte,
Sevgi saygı, dosta vefa kalmamış ahde,
Azıcık aşım de yaşa köyde eşeğe deh de,
Söyle kimse şehire, gelmesin emmi!
Daha neler yazarım da, yarın işim var,
Şu şehirde ne hayalim ne de düşüm var,
Gürültüden zonklayan garip başım var,
Söyle kimse şehire, gelmesin emmi!
Mustafa Akkkuş
Kayıt Tarihi : 19.3.2023 12:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!