Gelmesin, Emi! Şiiri - Dursun Yeşil

Vasiyettir oğul, dinle bir kere.
Öldüğümü kimse bilmesin, emi!
Unutursun belki yazsan bir yere,
Arkamdan hiç kimse gülmesin, emi!

Fazla geri kalmaz kötülük eden,
Son takım giyilir, ölçülmez beden,
Amcan, dayıların, şerefsiz deden
Cenazemde namaz kılmasın, emi!

Sessizce bir salâ verdir, sıradan.
Hesabımı görür yoktan yaradan.
Kabrimi derin kaz orta, aradan
Hainler duyup da gelmesin, emi!

Mermer mezar taşı sakın yaptırma!
Nasihatim küpe olsun, saptırma!
Sırrını kimseye kesin kaptırma!
Hatıra güllerim solmasın, emi!

Bayramlarda bile gelmesen olur.
Arkada sadece hoş seda kalır.
Yaptığın dualar yerini bulur.
Kabrimi şeytanlar çalmasın, emi!

Bilinmesin, kimse uğramasın hiç.
Kötüyle dalaşma köşe, bucak kaç.
Kendini görmeyen sana bulur suç.
Kimse burnundan kıl almasın, emi!

Mezarı kontrol et, seriver döşek.
Aynı huyu taşır deveyle köşek.
Dursunî vefasız, üstündür eşek.
Kabrime yılanlar dolmasın, emi!

Dursun Yeşil - 2008