Gelmesen de Olur Mariya!

Esti geçti, sana deli değilim,
Kalmadı mazinin, pek bir anlamı.
Çıkmaz sevdalara yoktur meyilim,
Biraz kırgın, biraz buruk gönlümü,
Artık almasan da olur Mariya!
Dündü, yok sevesim, bitti o rüya.

Kimseler duymadı, kimse görmedi,
Sessiz feryadımı, ah-u zârımı.
Gün-gece aymadı, halim sormadı,
Hasretinle buğu buğu nârımı;
Artık bilmesen de olur Mariya!
Yandı can kafesim, bitti o rüya.

Uzaksın, yıldızlar kadar çok uzak,
Kondun yaban ele, kaldın ücrada.
Her yanım zincirli, her yanım tuzak,
Hangi mahzendeyim, hangi hücrede?
Artık bulmasan da olur Mariya!
Söndü tüm hevesim, bitti o rüya.

Gam yükünü çeken, çilekeşe sor,
Beklemekten yosun tutan taşları.
Ayrılık acısı, ölümden de zor,
Yanaktan süzülen, kanlı yaşları;
Artık silmesen de olur Mariya!
Kandı bir kez nefsim, bitti o rüya.

Tarihe gömüldü, eski baharlar,
Al güller açmıyor, bülbüle kucak,
Karlı dağlarımda, tüter buharlar,
Gözlerime bakıp, içten ve sıcak;
Artık gülmesen de olur Mariya!
Dondu o şen mevsim, bitti o rüya.

Hicranla eriyip, her dem solarken,
Esmer tenim döndü, safran sarıya.
Ömür takviminde vadem dolarken,
Pişman olup bilet kesme buraya;
Artık gelmesen de olur Mariya!
Dindi son nefesim, bitti o rüya.

08.04.2020
Muhittin Alaca