Gelmese Miydin Şiiri - Gülşen Destanoğlu

kaç kez ağırladım seni
kaç başka biçimde

kaç kez salındım
o ağır aksak ritimle
umudu çeker gibi çektim içime
hep
sen
diye

kaç yalan demledim
zamanın çakırkeyfliğinde
kaç küfür salladım
sabahın gerçeğine

hep yağmur sonrası buğu kaçardı genzime
kararırdı gözlerim sen görürdüm herşeyi
tenimle yakardım hoşgeldinleri
bakardım da sonra / kirpiklerim aralandığında
hoşbulmazdım hiçbir şeyi...
acı bir keşke ekşirdi midemde
kusardım senli düşlerimi...

....

(geldin sonunda
beklemek ağrısı birşey değilmiş
geç kalmışlığın sancısı yanında)

şimdi gözlerin doğunca bu kente
sabah seherliğini bilince
ve ben apaçık görünce
tüm yenilmişliğimi
eskimişliğimi
bulvarlarımın nice köhnemişliğini

susarım elbet

kana kana içmek istesem de seni
kanayan dudaklarıma inat

susarım

...

son bir hoşgeldin kalmıştı heybemde
onu da demincek sallandırdım eşikte
isyan eder de dilim
söyleyiverir diye

haydi şimdi
git güle güle
git selametle

oyalanma fazla
iflah olmaz bu kentte

tek acılarını bırak giderken

yoldaş olsun diye benimkilere