Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Hayat hep böyle mi geçmeli yalnız ve sensiz.
Ömürler tek başına mı tükenmeli sevgisiz.
Gönül sevdiğini ister kahve bahane derler.
Ben de seni istiyorum sen ol benimle yeter.
== Harika bir Şiir okudum Kaleminizden..Yüreğinizden damıtarak bizlere aktardığınız bu duygularınız ve içinizde ki o muhteşem Sevgi hiç tükenmesin..Her zaman yüzünüzde gülücükler,kalbinizde sevgi olsun dilerim..selam ve sevgilerimle..nevzat uçar..))
Hayat hep böyle mi geçmeli yalnız ve sensiz.
Ömürler tek başına mı tükenmeli sevgisiz.
Gönül sevdiğini ister kahve bahane derler.
Ben de seni istiyorum sen ol benimle yeter.
Menekşe Gülay
KUTLARIM BEĞENİYLE OKUDUM YAZAN KALEMİNİZ SUSMASIIN SAYGILAR
Günül isterse; Elbet karlar erir, çamur göletleri de kurur, yollar asvalt olur. Yeterki ölüm olmasın, mevla ebedi ayırmasın. İki gönül bir olursa gerisi kolay olur.
Yüreğinize sağlık. Biraz özlem, biraz sitem çok güzel şiir. Kutlarım.
kutluyorum güzelliği
namık cem
bu kadar sevildiğini biliyorsa gelir :)
harika şiir...tebrikler bitaneme...
Yüreğinize sağlık Menekşe Hanım... İçten bir çağrı yerleşmiş dizelere...
Hayat hep böylemi geçmeli yalnız ve sensiz.
Ömürler tek başına mı tükenmeli sevgisiz.
Gönül sevdiğini ister kahve bahane derler.
Bende seni istiyorum sen ol benimle yeter.
Sevgili Menekşe
Mükemmel dizeler yüreğinin sesi hiç susmasın
sevgilerimle
Hayat hep böylemi geçmeli yalnız ve sensiz.
Ömürler tek başına mı tükenmeli sevgisiz.
Gönül sevdiğini ister kahve bahane derler.
Bende seni istiyorum sen ol benimle yeter.
Harikasın valla dobra dobra yazılmış açık açık anlatılmış yüreğini yürekten kutlarım sevgiyle kal
kardeşin s. e
**Hayat hep böylemi geçmeli yalnız ve sensiz.
Ömürler tek başına mı tükenmeli sevgisiz.
Gönül sevdiğini ister kahve bahane derler.
Bende seni istiyorum sen ol benimle yeter.**
güzel bir sevgi şiiri olmuş.isyan var ama arabesk yok..
tebrikler..
Umarım hiç bir bahanenin ardına sığmaz ve imkansızı başarır.Tebriklerimle üstadem.
Bu şiir ile ilgili 10 tane yorum bulunmakta